Vaktija Rožaje na našoj stranici je usklađena sa vaktijom IZ. Možete biti sigurni da je tačna i ispravna. 

Vaktija Rožaje je raspored islamskih dnevnih molitvi za svaki dan i naznaka za početak i završetak posta u vremenu kada nastupi mjesec Ramazan.

Kada vjernik stupa u namaz mora znati da li je nastupilo namasko vrijeme, a da bi znao tačno vrijeme on će pogledati namaska vremena na vaktiji.

VAKTIJA ROŽAJE – GEOGRAFIJA

Rožaje se nalaze u gornjem toku rijeke Ibar, na raskrsnici puteva od Berana ka Peći, Novom Pazaru i Kosovskoj Mitrovici. Naselje se prostire u ledničkom basenu s obje strane Ibra, na mjestu gdje se sa prijevoja Kula na Žljebu, kojom se prelazi iz gornjeg Ibra u Metohiju i Turjak, preko kojeg vodi put iz Limske u Ibarsku dolinu, silazi u dolinu Ibra. Geografski gledano, Rožaje pripadaju području Sandžaka.

Graniči se sa općinama Berane i Petnjica u Crnoj Gori, Tutin u Srbiji te Istok i Peć na Kosovu. Najniža nadmorska visina iznosi 700 m, a najveća 2.403 m.

Rožajama pripadaju i naselja Šusteri i Bandžovo Brdo. Šusteri se prostiru između Grahovače, Lovničke rijeke i Ibra, a Bandžovo Brdo između Ibra i Crnje.

Klima
Klima u Rožajama je kontinentalna sa odlikama planinske.[1] Količina godišnjih padavina, od 800 do 1.300 mm, nije velika s obzirom na nadmorsku visinu i blizinu Jadranskog mora. Planine Hajla i Cmiljevica sprečavaju prodor vlažnih vjetrova u dolinu Ibra. Najviše godišnjih padavina je tokom oktobra, kada počinje padati i snijeg koji predstavlja trećinu svih padavina. U planinskim predjelima dostiže debljinu od 2 do 3 m. Krajem marta preovlađuju vjetrovi koji izazivaju naglo topljenje snijega.

VAKTIJA ROŽAJE – HISTORIJA

Tokom srednjeg vijeka rožajski kraj nalazio se na području srpske države. U osmanlijske ruke pao je 1455. Pod imenom Rožaje grad se prvi put spominje 1585.

U doba osmanlijske vladavine, na području Rožaja osnovana je Trgoviška nahija, koja je u narodu nazivana Rožajskom. Na početku je pripadala Vučitrnskom, a od 1527. Prizrenskom sandžaku.[2] Nakon poraza Osmanlija u Prvom balkanskom ratu podijeljena je na dvije oblasti. Jugozapadni dio pripao je Crnoj Gori, a sjeveroistočni Srbiji dobivši ime Štavica (Tutin). U ranijim periodima obuhvatala je i gornji Bihor, Pešter i dio novopazarske okolice. Geografski i etnički gledano, Rožaje i Tutin predstavljaju jednu cjelinu.

Rožaje se pod imenom Trgovište javljaju u putopisima osmanlijskih historičara od početka 17. vijeka. Hadži-Kalfa Trgovište smješta između Novog Pazara, Bihora i Podmila (vjerovatno Budimlja), navodeći da u njemu žive samo Srbi.

Duče-paša obnovio je 1638. utvrđenje koje su porušili ustanici i na obližnjem brdu Izlit sagradio stražaru kako bi kontrolisao puteve i prolaze od napada Klimenti. Pogubio je kneza Hotaša, a ženu i djecu prodao kao roblje. Stara tvrđava bila je smještena između Ibra i Lovničke rijeke. Imala je kulu i više manjih zgrada opasanih velikim zidom. U njoj su poslije 1912. sagrađene škola i crkva, a porušene tokom Drugog svjetskog rata.

Tokom Velikog bečkog rata, srpski ustanici su 1689. prodrli do Bijelog Polja. Dok je austrijska vojska boravila u Peći i Prištini, Osmanlije su 1690. povratile Rožaje. Početkom 18. vijeka počinje proces iseljavanja srpskog i naseljavanja predaka današnjeg stanovništva, prije svega Klimenti i Kuča. Klimente su odmah prihvatile islam, dok je kod Kuča taj proces tekao sporije. Obično su islam prihvatali sinovi doseljenika. Preostali i dio naseljenog stanovništva učestvovao je u ustanku patrijarha Šakabente 1737. Tokom 18. vijeka Rožaje je razoreno više puta te je ostalo malo naselje.

Krajem 18. vijeka, rožajski muslimani podijelili su se u dva tabora. Kuči su podržavali pećke Mahmudbegoviće, predstavnike osmanlijske vlasti, a Klimente odmetnutog skadarskog vezira. U tom sukobu vlast u rožajskom kraju preuzeli su Ganići, predstavnici Kuča. Tokom Prvog srpskog ustanka Rožajci su slali vojsku protiv ustanika kod Suvog Dola gdje je poginuo vojskovođa Ganić. U periodu od 1825. do 1831. vlast je u Rožajama preko suvodolskog kadije Hasana Hota pokušao preuzeti skadarski vezir. Hot je mnoge Rožajce poslao u Skadar gdje su pogubljeni. Ganići su 1831. uspjeli preoteti Suvi Do od Hota.

Za vrijeme pokreta za autonomiju Bosne, Rožajci su se kolebali između podrške pokretu i pećkim pašama, sultanovim pristalicama. Kada su Osmanlije počele suzbijati pokret, Rožajci su otkazali poslušnost. Ganići su se nakon zajedničkog napada Bosanaca i Pazaraca povukli u Rožajsku pećinu i branili sve do dolaska pomoći Arslan-paše Pećkog. 1837. u gradu je bilo oko 60 kuća, džamija, hanovi i tvrđava u ruševinama.

Rožaje su 1847. iz Skadarskog premještene u Bosanski pašaluk. Bosanski veziri predvodili su sredinom 19. vijeka ekspedicije jer Rožajci nisu htjeli plaćati dažbine. Mnogi rožajski prvaci odvedeni su u Travnik kao taoci. Odmetništva u rožajskom kraju nisu prestala sve do 1912. Nije poštovana centralna vlast, a kajmakam je bio marioneta plemenskih vođa. Rožajci su nerado išli u vojsku, sem u slučaju rata protiv Srbije i Crne Gore kada su učestvovali kao samostalne plemenske jedinice. Mlađi dio grada u ovom se periodu počeo razvijati oko Ganića kule. Grad je imao četiri mahale: Kučansku, dvije klimentske (Zejnelagića i Kurtagića) i Cigansku. Prema statistici iz 1865, u kojoj su uračunati samo muškarci, u Trgoviškoj kazi živjelo je 7.188 muslimana i 3.972 pravoslavca.

Pred Balkanske ratove u čaršiji je bilo 40 trgovačkih i zanatskih radnji. Od tada su Rožaje počele naglo opadati, prije svega zbog siromašenja aga, tadašnje državne politike i opadanja stočarstva. Ponovni razvoj počeo je poslije Drugog svjetskog rata, prije svega zbog razvitka šumske industrije. Od Balkanskih ratova do 1970-ih oko 4.500 Rožajaca iselilo se u Tursku, a veliki broj i u Sarajevo.

Vaktija Rožaje je raspored dnevnih molitvi za svaki dan i naznaka za početak i završetak posta za vrijem Ramazana. Ako vas zanimaju vaktije za druge gradove posjetite stranice: Vaktija Srebrenik, Živinice vaktija, Gračanica vaktija, vaktija Gradačac, Banovići vaktija, Kalesija vaktija i vaktija Brčko.