Vaktija Šekovići na našoj stranici je usklađena sa vaktijom IZ. Možete biti sigurni da je tačna i ispravna. 

Vaktija Šekovići je raspored islamskih dnevnih molitvi za svaki dan i naznaka za početak i završetak posta u vremenu kada nastupi mjesec Ramazan.

Kada vjernik stupa u namaz mora znati da li je nastupilo namasko vrijeme, a da bi znao tačno vrijeme on će pogledati namaska vremena na vaktiji.

VAKTIJA ŠEKOVIĆI – HISTORIJA

Šekovićki kraj, od Rimljana do današnjih dana, presijecali su važni putevi koji su povezivali područja istočno od Drine sa centralnom Bosnom.
U selu Strmici, na “Gradini”, profesor Milutin Garašanin je 1975. godine otkrio ilirsko naselje, koje datira iz IV v.n.e., što je potvrdilo pretpostavku da su na ovom području prije dolaska Slovena živjeli Iliri.
Šekovići su dobili ime po jednom dijelu stanovnika koji su došli iz Šekovine u Hercegovini krajem XVII vijeka. Sebe su produžili zvati Šekovljanima, dok su susjedni Donji Birač počeli zvati Šekovići. Sve do pred kraj XVII vijeka Šekovići su bili relativno gusto naseljeni a tada su vojne pohare i bolesti proredile i skoro uništile stare žitelje a na mjesto njih su došli novi iz Hercegovine, koji čine i najveći dio današnjeg stanovništva.
Smatra se da su opštinu Šekovići naselili stanovnici istočne Hercegovine, s područja Gacka i Nevesinja. Prije drugog svjetskog rata Šekovići kao naseljeno mjesto nisu postojali. Postojala je samo žandarmerijska stanica. Sela u okolini Šekovića su bila gusto naseljena. Nakon drugog svjetskog rata polovinom sedamdesetih godina dolazi do razvoja opštine Šekovići. Otvorene su fabrike FON, Mermer, Elastik, Zanus, izgradjen je srednjoškolski centar, vrtić, Dom kulture, izgradjuju se stambene zgrade. U fabrike su zapošljavani stanovnici okolnih sela, koji su nakon zapošlenja pravili stambene objekte, pa Šekovići počinju dobijati konture urbane sredine.

Treba istaći da su početkom XVII vijeka Šekoviće napustili preci Ilije Birčanina i Prote Mateje Nenadovića, te rodbinskim vezama uspostavljena je vojna saradnja ovog kraja sa Srbijom u Prvom Srpskom ustanku.
Od srednjovjekovnih spomenika, na području Šekovića sačuvano je, na 52 mjesta, preko 900 stećaka. Najznačajniji i najljepši spomenici materijalne kulture ovog prostora su dva srednjovjekovna manastira, manastir Blagovještenja u Papraći i manastir Svetog Đorđa u Lovnici.

VAKTIJA ŠEKOVIĆI – PRIVREDA

Analizom strukture i obima poljoprivredne proizvodnje, dolazi se do zaključka da je proizvodna orijentacija u poljoprivredi Šekovića usmjerena prvenstveno na zadovoljavanje naturalnih potreba domaćinstava, prvenstveno ishrane. Pa i pored takve orijentacije taj vid poljoprivredne proizvodnje ne može zadovoljiti ni sopstvene potrebe domaćinstava, a pogotovo ne i da ispuni svoje osnovne zadatke kroz proizvodnju zdrave hrane, stvaranja rezervi i viška za tržište. Prema statističkim podacima za 2007 godinu, Opština Šekovići raspolaže sa 8.655 hektara poljoprivrednih površina, od čega su 4.498 hiljade hektara zauzimaju oranice i bašte ili 51.96% od ukupnog poljoprivrednog zemljišta, 3.975 hektara su livade i pašnjaci, a samo 179 hektara zauzimaju voćnjaci. Poljoprivredni proizvođači uglavnom imaju ili koriste vlastito poljoprivredno zemljište. Prosečna veličina gazdinstava je 4.82 ha poljoprivrednog zemljišta i 0.89 ha šuma. Od ukupnog poljoprivrednog zemljišta, samo 30% površina (1.49 ha) se koriste za intenzivnu poljoprivrednu proizvodnju (oranice, voćnjaci i vinogradi) dok su ostatak prirodni izvori stočne hrane (livade i pašnjaci).

Pored izuzetno pogodnih agro klimatskih uslova, voćarstvo ima izuzetno malo učešće u strukturi poljoprivredne proizvodnje na području Opštine. Ukupno , na području Opštine ima zasađenih 30.000 stabala šljive, 2.200 stabala jabuke, 1.000 stabala trešnje i zanemariv broj ostalih voćnih kultura. Zadnjih godina povećavaju se površine pod malinjacima i jagodama, a u 2007 godini ukupno je bilo zasađeno 10 hektara pod ovim voćnim kulturama. Ovo treba zahvaliti činjenici da su poslije rata Podrinjski kraj pojedini donatori prepoznali kao vrlo pogodno klimatsko područje za uzgoj maline, nakon čega se ova kultura širi i uzima značaja ne samo u proizvodnji već i u preradi.

VAKTIJA ŠEKOVIĆI – TURIZAM

Šekovićki kraj od Rimljana do naših dana rasjecali su važni putevi koji su povezivali područja istočno od Drine sa centralnom Bosnom. Šekovići su dobili ime po jednom dijelu stanovnika koji su iz Šekovine u Hercegovini naselili ove prostore krajem 17 vijeka. Sve do pred kraj 17 vijeka Šekovići su bili relativno gusto naseljeni, a tada su vojne pohare ili bolest prorijedile ili skoro uništile stare žitelje, a na mjesto njih su došli novi iz Hercegovine, koji čine i najveći dio današnjeg stanovništva.
Prema pisanju Rudi Petovara Šekovići su 1943.godine postali vojnički, politički i kulturni centar čitave istočne Bosne i u njima se nalazilo najviše vojno i partijsko rukovodstvo za istočnu Bosnu. Šekovići su imali specifičnu poziciju i u poslednjim ratnim dešavanjima na prostorima bivše Jugoslavije i Bosne i Hercegovine u kojima je došlo do značajnih ljudskih i materijalnih gubitaka na području cijele opštine. Posebne istorijske vrijednosti koje treba naglasiti i koje mogu biti oslonac buduće turističke ponude su sledeće:

PERIN GRAD
Nalazi se nizvodno niz Drinjaču desetak kilometara od Šekovića, sa lijeve strane Drinjače na završetku sela Kalabače. Smatra se da su dijelom kanjona Drinjače vodili vrlo bitni srednjovjekovni putevi za Srebrenicu i Zvornik, pa je logično bilo sa stanovišta odbrane i kontrole puteva da se na ulazu u ovaj kanjon sagradi utvrđeni grad. U pisanim izvorima prvi put se pominje 1444.godine. Na dva stjenovita uzvišenja, koja se okomito izdižu iznad toka Drinjače, nalaze se ostaci zidina tvrđave, istina loše sačuvani , ali se jasno vidi da su tu postojala utvrđenja koja su imala kontrolu nad ulazom u kanjon. Sa tih kula pruža se vidik na mirni ravničarski uzvodni tok Drinjače i sa druge strane dalek vidik na usječeni kanjon nizvodno od Peringrada ka rijeci Drini.
Da je ovo područje u kanjonu Drinjače bilo i drugim narodima interesantno govore i vrlo dobro očuvane nekropole bogumilskih stećaka u blizini tvrđave i lokalitet Crkvište gdje su vidni ostaci nekadašnje crkve. U blizini tvrđave uz sam tok rijeke Drinjače nalazi se izvor tople vode i u jednom dijelu toka ubetonirane velike željezne alke za koje su po legendi nekada vezivani brodovi.

MANASTIRSKI KOMPLEKS LOVNICA
Predstavlja turistički kompleks objedinjen na crkvenom zemljištu, a čine ga: manastir Lovnica, pećina Lovnica, izvor rijeke Lovnice, spomen vodenica, etno vodenica, spomen groblje iz drugog svjetskog rata. Manastir Lovnica po narodnom predanju je zadužbina kralja Dragutina koji je upravljao ovim prostorom od 1284.do 1321. godine, dok je prvi zapis pisan u Lovnici 6. novembra 1577/78. godine u vrijeme jeromonaha Arsenija. Podignut je na izvoru rijeke Lovnice. Manastir je dobio ime po rijeci Lovnici. Manastirska crkva izgleda veoma jednostavno i predstavlja jednobrodnu građevinu sa nešto užom pripratom i petostranom apsidom tako da joj osnova čini oblik sažetog upisanog krsta. Iako spolja vrlo skromna i jednostavna u unutrašnjosti je mnogo “življa” i sadržajnija. Vjeruje se da je Manastir prvobitno bio sazidan nizvodno na desnoj strani rijeke Lovnice kod Lovničkog polja. Izvor rijeke Lovnice nalazi se ispod velike stijene koja ima morfološki izgled u obliku tektonskog ogledala gdje na najnižem djelu naprsnuća tog ogledala izbija izvor. Na samom izvoru je postavljen veliki, rezbareni drveni krst koji zajedno sa izvorom ima vjersko značenje. Pećina Lovnica nalazi se iznad samog manastira Lovnica i izvora rijeke Lovnice. U ulaznom dijelu je pećina oko 30 m2, a u produžetku su uski hodnici, nedovoljno ispitani.

Spomen – vodenica
Se nalazi u dijelu kompleksa manastira Lovnice, stotinjak metara nizvodno od izvora rijeke lovnice. U vodenici su u Drugom svjetskom ratu Nijemci spalili grupu djece, pa je u pomen na taj događaj izgrađena na tom mjestu današnja vodenica.
Manastir Lovnica Izvor rijeke Lovnice

Spomen vodenica

Vodenica i etnorestoran Studenac: U samom ulazu u kratku klisuru rijeke Lovnice nalazi se u izuztenom prirodnom ambijentu vodenica.
Spomen groblje iz II svjetskog rata
Na ovom mjestu je tipičan primjer narušavanja crkvenog ambijenta i sukoba dvije suprotstavljene ideologije. Naime, tadašnje vlasti su nakon drugog svjetskog rata oduzeli dio manastirskog zemljišta na kome su napravili od manastirskog konaka 1959. muzejsku postavku sa dokumentima, fotografijama i drugim materijalima iz perioda kada je tu bilo sjedište vojnog i političkog rukovodstva NOP za istočnu Bosnu. Na padini uz manastir je 1961. godine, uređena spomen postavka VI istočno-bosanske proleterske brigade. Grobovi su prekriveni bijelim mermernim pločama sa natpisima 1 245 palih boraca i 4 narodna heroja. Od ovog broja 620 boraca je iz Srema. Na njenom najnižem dijelu nalaze se zidane puškarnice, a iznad njih su spomen ploče.

Vodenica i etno restoran
Spomen NOB-a Spomen NOB-a

MANASTIR PAPRAĆA
Nalazi se na izvoru rječice Spreče, ispod planine Borogovo u mjestu Papraća uz regionalni put Vlasenica –Šekovići – Zvornik na udaljenosti od oko 12 km od Šekovića. Za manastir Papraću zabeleženo je nekoliko narodnih predanja koja govore o datiranju i podizanju ove svetinje. Prema jednom od tih narodnih predanja manastir su podigli Nemanjići, što je i zapisano u Tronoškom i Pećkom rodoslovu, Manastir Papraća je zadužbina župana Vukana, najstarijeg sina Stefana Nemanje. Prvi pisani dokazi o postojanju manastira Papraća nalaze se na jevanđelju iz 1550/51. godine koje je iguman manastira Papraća Grigorije dobio od ruskog protoprevitera Jakova, ma da se na osnovu nekih pisanih podataka može zaključiti da je i prije 1550. godine u Papraći postojala parohijska crkva. Crkva manastira Papraće se ubraja u red najmonumentalnijih tj. najveća je manastirska crkva na prostoru Bosne i Hercegovine. Kompletnim građevinsko-arhitektonskim poduhvatom svrstava se u dostignuća arhitekture Moravske škole. Ima visok tambur, oslonjen na četiri pilona, nosi kupolu od osam prozora. Na zidovima su samo manji fragmenti freskografski kvalitetnog živopisa, nastalog sredinom XV vijeka ma da se datiranje živopisa u literaturnim izvorima vezuje za tridesete godine XVI vijeka i ime Zvorničkog episkopa Teofana. Rječica Spreča sa uređenim koritom teče kroz samu crkvenu portu manastira Blagoveštenja, što sa lijepom okolinom čini ovo mjesto još privlačnijim za turiste i poklonike. Samo ime i manastira i naselja Papraća, dolazi od biljke paprat, koje ima mnogo u ovom kraju. U neposrednoj okolini naselja Papraća nalazi se nekoliko nekropola stećaka: Vučevice, Pavlovići, Lemino brdo i Bašići a 1930. godine u samoj Papraći su pronađeni i rimski novčići. Stanovništvo i lokalni donosioci odluka moraju voditi brigu o pravilnom uklanjanju otpada, prevenciji o nečišćenja riječnih tokova i zemljišta, pravilnoj odnosno ograničenoj primjeni hemijskih sredstava i drugim faktorima bitnim za očuvanje zdrave životne sredine. U tom smislu set mjera iz ove oblasti podrazumijeva aktivnosti na izgradnji deponija, punktova za odlaganje otpada, podizanje ekološke svijesti stanovništva, promociju integralne i organske poljoprivredne proizvodnje i dr.

Vaktija Šekovići je raspored dnevnih molitvi za svaki dan i naznaka za početak i završetak posta za vrijem Ramazana. Ako vas zanimaju vaktije za druge gradove posjetite stranice: Vaktija Srebrenik, Živinice vaktija, Gračanica vaktija, vaktija Gradačac, Banovići vaktija, Kalesija vaktija i vaktija Brčko.